Drag Queens

Afgelopen zaterdag was er in De Kast, de grootste Gay club van Groningen op dit moment, de Groninger Drag Queen verkiezing. Een geweldige avond waar ik heerlijk even kon loskomen van de minder leuke dingen die middag. Ik was die avond met twee vriendinnen van het COC. Uiteindelijk bleek het, naast een vooral erg gezellige avond, ook een avond die achteraf verschillende discussies heeft doen oplaaien.

Eén van de discussies ging over een bericht in het Dagblad van het Noorden. Op zichzelf was het een heel positief artikel over hoe mensen zich lekker kunnen uitleven in iets waar ze zich goed bij voelen. Kort gezegd: even lekker jezelf zijn. Op Facebook echter las ik een discussie waarbij het er om ging of dit beeld wel in de krant zou moeten worden gepresenteerd als compleet 'normaal'. Zou dat niet het beeld van homoseksuelen als groep kunnen aantasten? De vooroordelen bevestigen? Je moet dan denken aan 'alle homo's zijn verwijfd' en 'alle homo's willen zich verkleden als vrouw'.
Ik sta daar zelf niet al te doemdenkend in. Wellicht zou zo'n artikel een deel van de vooroordelen kunnen bevestigen. Zijn immers niet uiteindelijk alle vooroordelen op waarheid zijn gebaseerd of voortgekomen uit ervaringen die mensen hebben met een groep. Kunst is dus om iets als deze Drag Avond zo normaal mogelijk te presenteren, maar daarbij er wel om te denken dat dit natuurlijk niet voor de complete groep homo's geldt.
Ik persoonlijk vind het erg goed dat er in een krant als Dagblad van het Noorden aandacht besteed wordt aan een dergelijk evenement. Het is goed om verschillende ervaringen van mensen te lezen. Ook al ben je zelf geen homo, je leest toch hoe anderen (bijvoorbeeld homo's) over bepaalde dingen denken. Vooral belangrijk zijn ook bepaalde gevoelens die mensen in zo'n krantenartikel naar voren kunnen brengen. In mijn voorlichtingswerk zie ik dat ook terug. Een algemeen verhaal over wat homoseksualiteit is spreekt totaal niet aan. Grote lijnen over homoseksualiteit, de standaard feitelijkheden, zijn vaak toch wel bekend. Waar het echt om gaat, is het gevoel dat mensen hebben; het gevoel 'onderdrukt', gediscrimineerd en niet begrepen worden.

Tijdens de voorlichtingen van het COC hebben we altijd een onderdeel 'persoonlijk verhaal'. Een echt 'onderdeel' kun je het eigenlijk niet noemen, maar de essentie is dat tijdens elke voorlichting sowieso een positieve en een negatieve ervaring worden verteld. Dit is dus iets wat de voorlichter zelf heeft meegemaakt. Je merkt altijd dat tijdens die momenten alle leerlingen aan je lippen hangen. Na de tijd komen er altijd verdere vragen vanuit de klas, maar we vragen de klas ook om zich in te leven in de vertelde situatie. Hierdoor krijgen de jongeren veel meer begrip voor het feit dat je homoseksueel (of bi of trans of whatever) bent. Ze gaan je meer zien als persoon zoals zijzelf dan als 'die homo die even wat komt vertellen'.
Ikzelf ben ook eens Drag Queen geweest tijdens een thema feestje van mijn studie (zie foto) en vond dat geweldig. Je kunt één avond lang je compleet uitbundig gedragen en eens lekker iemand anders zijn, en toch jezelf.
Over dat laatste ging een andere discussie, maar die zal ik later bespreken.